De Rechtmakersmethode is definitief doorgebroken. Vooral op drie terreinen:

(1) Binnen de zorg met meerjarencontracten, die veel impact hebben tussen alle grote zorgverzekeraars en Buurtzorg. (2) Daarnaast is deze methode ingezet bij infrastructurele projecten en de juridische vertaling van het gedachtegoed DOEN (ProRail, BAM, Rijkswaterstaat). (3) Bij projecten, die gericht zijn op het leefbaar maken van woonwijken (transformatie) of het creëren van nieuwe, verbindende buurten. Een voorbeeld is de transformatie van Poelenburg Peldersveld in Zaanstad. Het gaat om een langlopend contract (twintig jaar), vanuit integraliteit en samenwerking tussen de diverse pijlers. De samenwerking is gebaseerd op transparantie, partnerschap en vertrouwen. De inwoners van de buurt en hun leven staan centraal in de samenwerkingsafspraken.

In het interactieve proces, dat kenmerkend is voor de Rechtmakersmethode om te komen tot deze afspraken, krijgen ook bezielde strategie en het leggen van verbindingen een centrale plaats.

Het gaat meestal om situaties met een hoge mate van complexiteit, grote financiële belangen en meerdere partijen die over een langere periode met elkaar moeten samenwerken. Vaak betreft het een dynamische omgeving, waarbij er (nog) veel onzekerheden zijn aan de start van het project.

Traditionele contracten zijn meestal lang en bevatten voornamelijk ge- en verboden. In de zorg zie je bovendien, dat zich ieder jaar een contracterings‘circus’ voordoet. Inhoudelijke gesprekken komen daarin nauwelijks voor. Het gaat bijna altijd over het aantal uren, de prijs en aansprakelijkheden (in het jargon:p x q). Niet over de vraag wat toekomstbestendige zorg is en hoe je die samen realiseert

De Rechtmakers vinden dat dit anders en beter kan! Daarom is de methode ontwikkeld: van onderhandeling naar dialoog. Deze bewezen methodiek is ontstaan vanuit de – soms hardnekkige – praktijk. Nu leveren besprekingen weer energie op in plaats van juridisch getouwtrek. En een uniek contract van zeven A4’tjes over wat je samen gaat doen en wilt bereiken in plaats van honderden pagina’s over ‘wat als het misgaat’.